‘Verpleegkundigen vinden overlijden kind het meest traumatisch’ “De Telegraaf, woensdag 5 mei 1998”
Schokkende ervaringen veroorzaken psychische wonden
Artikelen door Huub Buijssen
‘Als je beroep een nachtmerrie wordt’ Eindhovens Dagblad 20 -3 1999
Daarover spreken verpleegkundigen in twee boeken die volgende week verschijnen. Ze vertellen over hun traumatische ervaringen met dood en agressie.
Winnaars wedstrijd ‘Help de ggz gezonder te zorgen’
Ingezonden tips gaan vooral over omgaan met agressie
‘Misplaatste flinkheid breekt verpleegkundige op.’ De Volkskrant, 12 juli 1999
Een op de vijf verpleegkundigen lukt het niet om een traumatische gebeurtenis achter zich te laten. Zij lijden vaak aan een posttraumatische stress-stoornis.
Als je beroep een nachtmerrie wordt – Zaanse krant
Herhaaldelijke confrontatie met pijn, ellende en dood wordt in de verpleging gezien als beroepsrisico. Je moet er maar tegen kunnen, anders lijk je niet geschikt voor het vak. “Maar angst, schaamte mislukking, schuld, paniek en verdriet zijn voltrekt normale reacties op abnormale belevenissen”
‘Verpleegkundige wil niet als kneus overkomen’ Het Parool 6 -02-95
Verpleegkundigen maken vaak ingrijpende gebeurtenissen mee waartegen ze niet zijn gewapend.
‘De blauwe plekken van de verpleging’ Brabants Dagblad, 13 maart 1999
Als je beroep een nachtmerrie wordt. In twee boeken die deze maand verschijnen, schrijven verpleegkundigen hun traumatische ervaringen met dood en agressie van zich af.
‘Taboe medische fouten doorbroken’ Netwerk, 18 mei 2004, 20.30u
In Netwerk spreken drie medici voor het eerst openlijk over hun fouten. Bij twee van hen was de medische misser zelfs fataal. Er rust een groot taboe op het onderwerp: artsen die medische fouten maken, komen daar vaak niet openlijk voor uit.
‘Ik wil er nooit meer aan herinnerd worden’ Eindhovends Dagblad, 21 maart 1999
Als je beroep een nachtmerrie wordt. Daarover spreken verpleegkundigen in twee boeken die volgende week verschijnen. Ze vertellen over hun traumatische ervaringen met dood en agressie. In veel verhalen komt het gebrek aan begrip en nazorg na een schokkende gebeurtenis op pijnlijke wijze naar voren. De beroepsgroep lijdt aan ‘misplaatste flinkheid’.
‘De dood went niet.’ Volkskrant, zaterdag 5 april 2003
De dood van een patiënt glijdt ook bij de mensen aan het bed niet langs de koude kleren af. Zorg voor de verzorgenden verdient dan ook meer aandacht.
